Zo’n twee weken geleden heb ik mij een nieuw doel gesteld in het kader van mijn efficiency verbetering: mijn mailbox mag niet meer dan dertig berichtjes bevatten! Ik ging er eens goed voor zitten en sloeg voortvarend aan het werk. Ik dwong mezelf om over elk mailtje een beslissing te nemen: meteen weggooien, eerst nog een actie uitvoeren en dan weggooien of archiveren. Het ging super. Tot ik ineens nog maar elf berichtjes in mijn postbus had. Een mooi gezicht vond ik het: geen scrollbalk meer. Ik stelde mijn doel bij, het werd: elke dag een postbus zonder scrollbalk. Ach, waar een mens niet allemaal blij van kan worden.
’s Ochtends begin ik nu mijn werkdag door eerst met de mail aan de slag te gaan, tot de scrollbalk verdwenen is. Ik ben heel streng voor mezelf: ik mag alleen de post doen als ik daadwerkelijk tijd heb om het weg te werken. Meestal lukt dat. Maar het is net als met het huishouden: je bent nooit klaar. Heb je net gedweild, komt er iemand met vieze schoenen binnen. Is je mailbox leeg, komt er weer een nieuwe binnen.
Ik heb echter ook geleerd dat de aanhouder wint! Dus elke dag begin ik, wederom met frisse moed, aan mijn mail en ga ik door tot de scrollbalk verdwenen is. Gelukkig ben ik nogal doelgericht, dit doel streef ik dagelijks met veel plezier na. De eerste en tevens lastigste stap blijft echter ook de grootste uitdaging: ik mag alleen met de post aan de slag als ik tijd heb om het echt weg te werken. Door mijn nieuwsgierige aard wil ik nog wel eens snel even mijn mail checken, terwijl ik er eigenlijk geen tijd voor heb. Maar ja, je moet ook niet al te streng zijn, toch?