De kunst van zelfanalyse (3): Het zaadje en het brein.
Stel je hebt een collega die zich neerbuigend uitlaat over jou, alsof jouw werk niet zo waardevol is als dat van hem of haar. Hoewel je weet dat het niet zo is, ga je op een gegeven moment toch aan jezelf en aan je eigen werk twijfelen. Je zoekt bevestiging bij collega’s, maar zij blijken niet in staat jou te overtuigen van het tegendeel. Het zaadje van de twijfel is gezaaid en heeft in jou een vruchtbare voedingsbodem gevonden.
Kijk op zo’n moment eens naar jezelf. Hoe komt het dat iemand in staat is jou aan jezelf te laten twijfelen? Doe je dat wellicht diep van binnen zelf ook? Durf dan hardop tegen je eigen spiegelbeeld te zeggen: ‘Ik ben goed zoals ik ben.’ Want als je dat kunt, echt en overtuigend, krijgt een ander jou niet zomaar aan het twijfelen.
Als het je heel veel moeite kost, om dit te zeggen, is het tijd om jezelf voor de gek te houden. Zeg elke dag een paar keer hardop tegen jezelf dat je de moeite waard bent, dat je goed bent zoals je bent. Blijf het herhalen: het brein laat zich namelijk prima voor de gek houden, en op een gegeven moment begin je er echt in te geloven.
Maar het is natuurlijk helemaal niet nodig je brein voor de gek te houden. Want uiteraard ben je gewoon goed zoals je bent!