2. Zondag
Vandaag hoeven we niet ver te fietsen, het is slechts 15 km naar de volgende camping, natuurkampeerterrein Zanderdennen nabij Kootwijk. We gaan meedoen aan een excursie bij Radio Kootwijk en die start om 13u. Dus laden we mooi op tijd alles wat we bij ons hebben weer op, fietsen door bos en hei, langs akkers met aardappels en maïs, soms slingerend en kronkelend, dan weer nagenoeg kaarsrecht, steeds over grotere en kleinere heuveltjes, en laden een uurtje later alles weer af. Op deze camping werkt de aanmeld computer stukken beter. Het trekkersveld is nu een groot grasveld. We nemen de picknickbank in door de tent er vlak achter te zetten. Het moge duidelijk zijn dat deze bank bij deze tent hoort. Denken we.
Hij speelt nog even verstoppertje in het struikgewas rondom ons veld en met bijna lege fietsen rijden we even later de camping af naar Radio Kootwijk, zes kilometer verderop. De route die ik van tevoren had bedacht blijkt een zandweg te zijn en dat is riskant met zijn fietsketting. Binnen de kortste keren ligt deze er inderdaad af, en net zo makkelijk gaat ie er weer om. Toch besluiten we een klein stukje terug te lopen om via de verharde weg ons doel te bereiken. We melden ons bij de slagboom die het terrein voor auto’s afsluit, daar waar de excursie begint. We lezen de informatiepanelen en luisteren naar de gids die vertelt over lange golf, morseseinen en korte golf, over de jaren ’20 van de vorige eeuw, over voormalig Nederlands Indië en over WOII. We zien de watertoren waar je om veiligheidsredenen niet naar binnen mag en kijken in de afgrond van een waterput die water put uit een reservoir op 15 meter diepte onder diezelfde droge Veluwe. We horen over zandverstuiving en zendmast. Onder het genot van koffie, thee of ranja luisteren we naar het verhaal van een dame die in het dorp Radio Kootwijk opgroeide, toentertijd van bijna alles afgesloten. Ze vertelt over het uitgebreide culturele leven daar en de bussen naar de buitenwereld. Tenslotte mogen we het grote, bijzondere, betonnen zendgebouw in. We kijken onze ogen uit in dit zeer indrukwekkende gebouw en ronden de excursie boven af, op de rondgang rondom de vierkante toren, met mooie vergezichten over de Veluwe.
Op het terras van De Garage, naast de slagboom waar we onze fietsen stalden, beëindigen we ons bezoek met een heerlijk koel roseetje voor mij en voor hem Ben & Jerry’s. We sturen nog even een foto naar zijn moeder die ook zo van Ben & Jerry’s houdt.
Als we terugkomen op de camping blijkt ons bankje ingenomen door wat jongelui die elders op de camping kamperen. Wij vleien ons neer op een kleedje op de grond en op het enige stoeltje dat mee kon op reis. ‘s Avonds eten we onze laatste meegebrachte maaltijd, rode bieten stamppot, aan de inmiddels weer vrijgekomen picknicktafel. Na het eten tekent hij zijn eerste plattegrond van een zelfverzonnen stad, terwijl ik alles wat in dezelfde fietstas zat als de maaltijd van vanavond, ontdoe van zijn rode bietenkleur. Ook de fietstas krijgt weer zijn oorspronkelijke rood met zwarte binnenkant. Dan lezen we nog wat, wandelen nog wat en zomaar ineens is het bedtijd. Vanavond wil hij graag tegelijk met mij naar bed. Ik stem toe. Alle volgende avonden duikt hij met plezier eerder dan ik de tent in zodat ie niet wakker hoeft te liggen van mijn gesnurk.
Een leven zonder feesten is als een verre reis zonder rusten. Demokritos
De route:
