Een vrouw achter in de zaal roept: ‘Dellerig’. Een man voorin zegt glimlachend: ‘Ik dacht, dit gaat gezellig worden.’
Ik geef een presentatie. Ze reageren op mijn vraag naar hun eerste indruk. Wat dachten ze toen ik op het toneel verscheen? In een veel te kort, te strak rokje en een te klein truitje, op hoge ordinaire laarzen? De antwoorden zijn duidelijk, ik heb geen al te beste indruk gemaakt.
Ik stel de vraag nadat ik me heb omgekleed; mijn zakelijke outfit, mijn krijtstreep pak en keurige blouse heb aangetrokken. In de hoop die foute eerste indruk recht te zetten.
Het lijkt dan ook niet zo’n slimme zet, om op deze manier een presentatie te beginnen. Binnen enkele seconden is een eerste indruk gemaakt. En het is heel moeilijk, kan zelfs jaren kosten, om de ander ervan te overtuigen dat die eerste indruk niet de juiste is. Dat je iemand anders bent, dan degene die je in die eerste seconden hebt laten zien. Tja, toch had ik het weloverwogen gedaan.
De foute kleding diende een hoger doel. Ik wou laten zien hoe mensen, op basis van wat ze zien, ook meestal meteen een oordeel over iemand hebben. En dan menen te weten hoe iemand in elkaar steekt.
En u? Hoe bewust bent u zich van uw eigen eerste indruk en van die van een ander? Houdt u vast aan wat u de eerste keer hebt gezien? Of bent u flexibel genoeg om uw mening, indien nodig, bij te stellen?
Ik hoop maar dat mijn eerste indruk niet is blijven hangen. Een eerste indruk maak je tenslotte maar één keer. En ik wil toch liever worden onthouden als een goede coach, dan als dellerig gezellig.
De papieren versie van leuk? ja! tja.. kopen? Of de digitale versie?