Zonder hulp van mijn medemensen was dit boek niet tot stand gekomen. Aan hen ben ik dan ook dank verschuldigd.
Allereerst wil ik mijn dochter, Brenda Holtrop, noemen. Zij is mijn kritische na-lezer. Ze leest alles wat ik schrijf, en voorziet dat van opbouwende kritiek. Kritieken die ik bijna allemaal heb overgenomen. Soms ben ik eigenwijs en ga ik mijn eigen weg. Maar zonder haar kritische blik, zou het boek beslist minder leesbaar zijn.
Verder wil ik ook Louise Janssen noemen. Ik heb diepe bewondering voor de creativiteit waarmee ze bij de wijsheden van de week steeds weer nieuwe en verrassende illustraties bedenkt. Wat een geweldige samenwerking, we worden er elke keer allebei weer heel vrolijk en blij van als we met dit boek aan het werk zijn. Heerlijk.
En dan mijn cliënten, die mij stof leverden om over te schrijven. En mensen die op mijn pad kwamen. Mensen aan wie ik mij ergerde en die mij daarmee ‘dwongen’ om na te denken, over mijzelf, en over het leven. Waardoor ik weer leuke columns kon schrijven. Tenminste, dat vind ik.
Maar bovenal mijn ouders. Die mij op de wereld hebben gezet met mijn onverwoestbare optimisme. Waardoor ik zo kan genieten van het leven, en van alles wat op mijn pad komt.
En Albert, mijn lief, ook jij dankjewel, voor het rotsvaste vertrouwen dat je in mij stelt.
Paula
De papieren versie van leuk? ja! tja.. kopen? Of de digitale versie?