De kunst van zelfanalyse (1): Vragen staat vrij.
Stel je hebt een collega die je geregeld het bloed onder de nagels vandaan haalt. Of een buurman/vrouw, of een (stief)kind, het kan allemaal. Je zou willen dat je daar adequater op kon reageren. Je zou de ander lik op stuk willen geven, maar dat is je tot nu toe nooit gelukt. Je zult je er waarschijnlijk bij neer moeten leggen, en leren ermee om te gaan. Hoe doe je dat? Door vragen te stellen. Nee, niet aan de bewuste persoon, maar aan jezelf: daar is namelijk de meeste winst te behalen. Tijd dus voor wat zelfanalyse. Volg het drie-stappen-plan hieronder:
- Beschrijf waarmee de ander jou precies stoort. Kun je het gedrag heel gedetailleerd benoemen? En de woorden die daarbij gebruikt worden?
- Koppel vervolgens je eigen interpretatie los van dat wat je ziet. Welke invulling geef je aan het concrete vervelende gedrag? Of liggen er overtuigingen van jezelf aan je reactie ten grondslag?
- E Onderzoek welke overtuigingen of veronderstellingen je interpretaties inkleuren en hoe ze dat doen. Kun je belemmerende overtuigingen ombuigen in helpende?
Hopelijk kunnen de voorgaande stappen je helpen in de omgang met mensen met wie je soms moeite hebt. Lukt dat niet? Tja, soms gedragen mensen zich écht gewoon ronduit vervelend. Het zij zo.