De kunst van zelfanalyse(4): Anna en miscommunicatie
Heb jij dat ook wel eens, dat iemand je verkeerd begrijpt? Dat je meent overduidelijk te communiceren maar dat iemand het toch anders opvat? Overigens zonder dat jullie beiden het in eerste instantie doorhebben? Of het omgekeerde, je meent te begrijpen wat iemand bedoelt maar bij nader inzien zit je er toch helemaal, of een beetje, naast. Herken je dat?
Mensen hangen van vanzelfsprekendheden aan elkaar. Wat voor jou vanzelfsprekend is, hoef je niet te checken. Toch? Anders spreekt het niet vanzelf natuurlijk. Maar wat voor mij logisch is, hoeft dat voor jou niet te zijn. Het lastige hierbij is dat we ons meestal niet bewust zijn van wat voor ons vanzelfsprekend is en tegelijk voor anderen niet. Daardoor ontstaat miscommunicatie.
Tijd om weer naar jezelf te kijken. Probeer eens te achterhalen wat jij logisch vindt maar een ander wellicht niet. Wees specifiek in wat je van een ander verwacht en ga er niet voetstoots van uit dat de ander net zo denkt als jij. Laat een ander bijvoorbeeld samenvatten wat jij hebt gevraagd of gezegd. Dan weet je of je vraag of opmerking binnenkomt zoals je hem bedoeld hebt. En neem ANNA in het vervolg mee: Altijd Navragen, Nooit Aannemen.