Dan maar naar jezelf kijken (De kunst van zelfanalyse 12)
Stel je hebt een collega, zeg X, die altijd voorop loopt en die geregeld met de ideeën van een andere collega, zeg Y, aan de haal gaat alsof het zijn eigen ideeën zijn. Deze collega Y durft niet zo goed voor zichzelf op te komen en loopt op deze manier nogal eens een mooie bonus mis, omdat die dan naar X gaat. Je stoort je er mateloos aan en besluit om iets aan de situatie te gaan doen. Je maakt een afspraak met collega X en spreekt hem hierop aan. Hij kijkt je verbaasd aan, snapt niet waar je het over hebt en al helemaal niet waar je je mee bemoeit. Gefrustreerd loop je weer naar je werkplek.
Vervolgens besluit je collega Y dan maar te helpen zich te weren tegen X. Ze mag wel wat assertiever worden en jij gaar haar dat vertellen en vooral ook leren. Dan blijkt dat Y daar helemaal niet op zit te wachten. Ze vindt het prima zo, hoeft niet zo nodig in de spotlights en is blij dat haar ideeën worden gezien en overgenomen. Ze vraagt hoe het komt dat jij je daaraan stoort en beëindigt het gesprek met de vraag: ‘Wat zegt dat over jou?’
Tja, daar ga je dan maar eens goed over nadenken. Tijd voor zelfanalyse.