Dan wordt het zaterdag 5 april 2014. Ja, inderdaad, deze teksten lopen een paar weken achter op de werkelijkheid. Maar op zaterdag 5 april staat de wereld even stil. Onze wereld staat stil, buiten draait alles door, wij merken het amper op. Mijn schoonvader, niet meer de jongste, niet meer de kwiekste en zeker niet meer de snelste, wel een levensgenieter in hart en nieren en nog steeds jong van geest, geeft de geest. Zomaar ineens, toch nog onverwacht, gaat hij heen. Verdriet en berusting, pijn van het achterblijven en familiesaamhorigheid wisselen elkaar af. Het lachen om anekdotes en het broeden op rouwteksten strijden om voorrang en worden soms samengevoegd, ook dat blijkt te kunnen. Het zal een mooi en waardig afscheid worden, zoals hij een mooi en waardig man was, groot en sterk.
Het is de week waarin ik besluit niets te schrijven, het past niet: wegens familieomstandigheden. Velen reageren met ‘sterkte’, ervan uitgaande dat het iets moeilijks betreft, iets verdrietigs. Dat klopt.
Mijn nieuw aangeleerde levensstijl komt om in de paaseitjes van mijn schoonmoeder, die ons allen goed verzorgt. Een lijstje met aantallen calorieën van de verschillende paas-lekkernijen krijgen we pas een week later, op de volgende 10-kilo-avond, maar dat weet ik dan nog niet. Had ik er minder van gegeten als ik had geweten dat één paaseitje 40 calorieën telt? Waarschijnlijk niet. In zo’n week, van overlijden naar crematie, draait het om andere zaken.
Dan wordt het donderdag 10 april, de dag van de crematie. We begeleiden mijn schoonvader naar het crematorium, vanaf een foto aan de muur kijkt hij glimlachend op ons neer. Het is goed zo. Op het moment dat we de familiekamer verlaten en de aula betreden realiseer ik me dat er een ‘buiten’ is, een wereld die inderdaad eenvoudigweg doordraait. De sterke gerichtheid op ons samenzijn is straks voorbij, de wereld zal weer binnenkomen en we zullen overgaan tot de orde van de dag.
Na afloop, onderweg naar huis zie ik mensen boodschappen doen. Het is een gewone doordeweekse dag voor bijna iedereen. En morgen ook weer voor ons. Binnenkort maak ik een nieuwe afspraak voor een intake bij de sportschool, zoek mijn hardloopschoenen op en zal me weer bewust worden van het evenwicht tussen wat ik inneem en wat ik daarvan verbruik. Binnenkort.