De aanhouder wint. Ja ja… of toch?

De aanhouder wint. Ja ja… of toch?

Eind april, nog twee maanden om de laatste vijf kilo’s weg te werken. Maar het gaat niet goed. Ja met mij wel, maar niet met mijn 10-kilo-programma. Het stagneert niet alleen, nee, mijn gewicht gaat omhoog. Ik wás vijf kilo kwijt, voor korte duur blijkbaar. Probleemloos kwam die ene verkeerde kilo weer aanzeilen en bleef zitten, vast en zeker op mijn buik, die wordt niet verder platter. Het sporten krijg ik niet van de grond en het hardlopen schiet ook niet op. Uiteraard blijven glaasjes port onverminderd lekker evenals chips, droge worst en kaas. ’s Avonds blijkt mijn wilskracht op te zijn, verbruikt gedurende de dag. Zo werkt dat met wilskracht, je hebt er een bepaalde hoeveelheid van en als het op is, heb je pas de volgende dag nieuwe. Je schijnt het wel te kunnen trainen, net als spieren. Dus. Nou ja, zo gaat het.

O ja, en dan dat rare hardlopen. Ik wil wel, vind het leuk en het gaat lekker. Toch kom ik niet verder dan mijn rondje over de es, 2,5 km. Ik wil verder, kán verder, maar doe het niet. Een grotere ronde lijkt zó groot. En dan blijkt dat ik in wandeltijden denk. Een rondje van een uur wandelen kan ik in een half uur hardlopen, dus dat scheelt tijd. Waarom krijg ik dat niet in mijn hoofd?

En alles is belangrijker dan sporten: coachen (want daar verdien ik mijn brood mee), schrijven (want daar wil ik mijn beleg mee verdienen), afvallen (want daar schrijf ik over en dat moet lukken, o ja, hier valt sporten ook onder), nog wat huishoudelijke taken en ik heb ook nog een sociaal leven natuurlijk. Tja, wel een beetje veel allemaal.

Genoeg geklaagd. Ik begin mijn dag steeds vaker met mijn dagstart, even de VAMbult op. En zomaar ineens maak ik een afspraak met sportschool Queno voor een intake. Het gaat echt gebeuren, donderdag 1 mei gaan ze me wegen, meten, testen en maken dan speciaal voor mij een programma op maat. Want die laatste vijf (of zes) kilo’s raak ik kwijt. Zeker weten. De aanhouder wint, zei mijn vader vroeger al. Daar wil ik graag in geloven. En dan trek ik mijn hardloopschoenen aan voor een grote ronde van slechts een half uur, hardlopen dus.

 

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.