Gelukkig duurt het 10-kilo-lichter-programma bijna een half jaar, je leefstijl aanpassen doe je niet van het ene op het andere moment. Het moet beklijven, veranderingen moeten inslijten tot ze een nieuwe gewoonte worden. Mijn eetpatroon is al dusdanig gewijzigd dat daar niet veel winst meer valt te halen, aldus 10-kilo-juf Fenna. De laatste vijf kilo’s moeten toch echt verdwijnen door meer te gaan bewegen. En dan is hardlopen net niet genoeg, tenminste niet zoals ik het doe. Het lukt me overigens steeds vaker, wel één à twee keer per week, om een groter rondje te pakken, één van zo’n vijf km en dan een half uur lang intervaltraining: vier minuten tempo afwisselen met één minuut wandelen. Nu die sportschool nog, want met krachttraining kun je meer afvallen dan alleen met hardlopen. Dus ga ik, na het overwinnen van mijn weerstand, eindelijk maar toch, naar sportschool Queno voor een intake.
Yvonne ontvangt me allerhartelijkst. Na het invullen van een vragenlijstje en een inleidend uitleggend gesprekje weegt ze me, meet mijn vetpercentage, kijkt hoe sterk ik ben (hangend aan een of ander apparaat), of ik in balans ben (balancerend op een soort halve bal) en stelt mijn conditie vast door me tien minuten te laten fietsen met een hartslagmeter om. Ze weet nu hoe het lichamelijk met mij is gesteld en dat is best goed voor mijn leeftijd, zegt ze, half zo oud als ik. Vervolgens stelt ze een trainingsprogramma voor mij op. Maar hoe zit het met mijn geestelijke gesteldheid, vraag ik mij af? Hoeveel weegt mijn ego, of in hoeverre moet ik altijd winnen? Mijn mentale vetlaagje is de grootte van mijn incasseringsvermogen. En hoe sterker ik ben, hoe beter ik tegenslagen kan verwerken en grenzen durf te stellen. Slechts af en toe is mijn balans tussen werk en privé zoek, net als die tussen geven en nemen, maar niet zo vaak meer als vroeger. En mijn mentale conditie tenslotte bepaalt hoe lang ik het volhoud als de balans zoek is, als mijn incasseringsvermogen en veerkracht op de proef worden gesteld en als mijn ego wordt uitgedaagd eens niet te winnen.
Volgens mij scoor ik best aardig, gezien mijn leeftijd. Hoe ouder, hoe wijzer. Toch? Maar dat ego van mij kan nog wel een lesje leren: Hoezo, niet winnen?