18 Strijden

•        ‘Jeetje, er waren ook nog twee andere coaches.’ •        ‘Ja, dat klopt.’ •        ‘Vind je dat niet erg? Ze zien precies wat jij doet, en hoe. Dat laat je toch niet zien aan je concurrenten?’ •        ‘Het zijn collega’s.’ •        ‘Concullega’s dan toch zeker?’ •        ‘Nee hoor, gewoon collega-coaches.’ Vol ongeloof kijken ze me aan, nadat ze me die middag tijdens de Open Praktijk Route van www.bewusthoogeveen.nl  hebben geholpen. Ik zie ze denken: die is gek. Tja, vroeger dacht ik in termen van schaarste, bang dat er te weinig werk zou zijn voor alle coaches en dat ze allemaal …

19 Toeren

De meeste ondernemers doen aan acquisitie. Naast coach ben ik bovendien ondernemer, ik doe dat dus ook. Met mensen praten om nieuwe opdrachten binnen te halen, om te scoren. Het klinkt zo hebberig en ik heb daar moeite mee. Aan de andere kant is het mooi als ik na het afronden van het ene coachtraject meteen met het volgende kan beginnen. Maar het voelt voor mij niet goed: met mensen in gesprek gaan om geld aan hen te verdienen. Geld is een noodzakelijk kwaad, je kunt er niet zonder. Mijn core business is mensen blij maken, mijn bijdrage leveren aan …

20 Verlangen

‘Ik moet steeds aan de verwachtingen van anderen voldoen.’ Daar hebben we het vaker over gehad, mijn vriendin en ik. Als iemand zijn verwachtingen naar haar uitspreekt, voelt ze druk, heel veel druk om er aan te voldoen. ‘Zaterdagavond bijvoorbeeld, de kinderen uit logeren. Hij maakte een toespeling op het feit dat we dan eindelijk weer eens samen op de bank konden zitten. En dat we wel zouden zien wat er gebeurt. Ik weet wat hij wil, en dat wil ik ook. Maar ik voel zo veel druk, dat ik het niet meer wil.’ Tja, dat herken ik. En ik …

21 Vervolgens (passage uit mijn aanstaande roman)

Een rood, nauwsluitend jurkje, bijpassende zonnebril in haar haren, badlaken in de ene en het boek over de filosoof Kierkegaard in de andere hand, zo verlaat Lysbeth het hotel op weg naar het strand. Buiten wordt ze verblind door de felle zon, schuift de zonnebril voor haar ogen en kijkt om zich heen. Weelderige oleanderstruiken, in kleur variërend van zacht-geel en licht-roze tot diep karmozijnrood; met knoppen, volgroeide bloemen en schijnbaar uitgedroogde vruchten, toch vol leven. Lysbeth plukt een steel met prachtige bloemen. Het sap loopt eruit en plakt aan haar vingers, alsof de bloemen willen zeggen: koppel ons niet …

Achterflap

Ziehier haar tweede boekje met columns en wijsheden. Geen vervolg op, wel de tweede in een serie. Geen illustraties, wel tekstuele reacties. Zonder eigen-wijs te willen zijn, laten de twintig columns zien hoe je anders kunt kijken, denken en leven, zodat het leven prettiger wordt. Er tussendoor zweeft een selectie uit Paula’s wijsheden van de week, elk beantwoord door Gerts eigen wijsheden. En alle beogen ze hetzelfde: u ondersteunen bij het aanbrengen van uw eigen kleur in uw bestaan. Zwart-wit moest ie worden, dit boekje. In tegenstelling tot het leven, dat alles behalve zwart-wit is, waarin je alle kleuren van …