Zomaar een zondag in zomaar een restaurant. We toosten met champagne tijdens de brunch met onze gezamenlijke kleinkinderen en hun ouders, dat wil zeggen haar zoon en mijn dochter. Tijdens de overheerlijke hapjes die we onszelf voorschotelen spreken we over gezondheid, over de toestand in en van de wereld en over corona en de vaccinaties. Zij heeft ze alle vijf, ik ben blijven steken op drie en had bedacht het daarbij te laten. Zij maakt zich zorgen, als weduwe, ouder en kwetsbaarder dan ik en voelt zich afhankelijk van het aantal anderen dat zich laat inenten. Want corona kán hard toeslaan, je weet het nooit. Dat klopt.
Twijfel begint aan mij te knagen.
Weer thuis lees ik in Trouw een interview met de Amerikaanse socioloog Robert Putman. Hij schreef het boek The Upswing, waarin hij zich afvraagt hoe we weer meer gemeenschapszin kunnen vinden naast de huidige groeiende ongelijkheid en polarisatie. Ik deel zijn zorgen. Hij zegt: ‘De grote problemen van deze tijd kunnen we alleen samen oplossen. Niemand kan het klimaat in zijn eentje redden, hoe rijk je ook bent. Ook de pandemie confronteerde ons met de noodzaak van solidariteit. Een mondkapje beschermt de ander, niet jezelf.’
Verderop in het interview haalt hij de Bergrede aan waarin Jezus zegt: ‘Bekommer je om de ander, niet om jezelf.’
Met Jezus ben ik het niet helemaal eens. Je moet wel goed voor jezelf zorgen, anders kun je niet voor een ander zorgen, roep ik altijd. Maar dat voor jezelf zorgen hoeft niet ten koste te gaan van een ander natuurlijk.
Ik leg de krant weg, neem een slok koffie en laat het interview op me inwerken. Dan besluit ik een afspraak te maken voor mijn volgende vaccinatie. Om een blokjeskerst als in 2020 te voorkomen. Voor iedereen.
Mochten we toch weer tot een blokjeskerst veroordeeld worden dan is-ie best leuk in te vullen:
Blokjeskerst
als er niets meer mag / is er altijd nog wel iets wat kan
als het voelt alsof alles verboden is / luister dan niet naar je gevoel
dat deden wij en dus gingen wij
kerstavond gourmetten bij het gezin van mijn dochter
eerste kerstdag naar mijn moeder met mijn broer en schoonzus
tweede kerstdag lunchen bij het gezin van mijn zoon
derde kerstdag thuis brunchen met zijn kinderen met aanhang
zoek de mazen in de wet
wees burgerlijk ongehoorzaam
leef creatief op de rem
maak van beide kerstdagen blokjeskerst
gesprekken en simpel zalig samenzijn
getuigen dat feitelijk niets werd gemist
Blokjeskerst is eerder verschenen in We lieten pap achter en brachten mam naar hun lege huis. Dagboek over 2 jaar coronamaatregelen